Zero to ṣifir. Liczebniki 21-99 tworzy się tak samo jak w arabszczyźnie literackiej, czyli np.: 21 – wāḥid ū ᶜišrīn, 56 – sitte⏝w ḫamsīn, 99 – tisᶜa⏝w tisᶜīn. To samo dotyczy bardziej złożonych liczb, jak np.: 167 – miyye⏝w sebᶜa⏝w sittīn, 1998 – elf ū tisiᶜmiyye wu-ṯmānye⏝w tisᶜīn, 2023 – elf^yēn ū tlāṯe⏝w ᶜišrīn.

Liczebniki porządkowe powyżej dziesięciu wyrażane są przeważnie za pomocą głównych tyle tylko, że poprzedzonych przedimkiem, jak np.: id-daᶜaš (jedenasty), iṯ-ṯnāᶜaš (dwunasty), il-ḫmuṣṭaᶜaš (piętnasty), il-ᶜišrīn (dwudzisty). Używane są też formy analogiczne jak w języku literackim, czyli np.: il-ḥādī ᶜašar / il-ḥādiya ᶜašar (jedenasty/a), iṯ-ṯānī ᶜašar / iṯ-ṯāniya ᶜašar (dwunasty/a), is-sādis ᶜašar / is-sādisa ᶜašar (szesnasty/a). Ułamki o mianowniku wyższym od dziesięciu wyraża się za pomoca przyimków min (dosł. z) lub ᶜalā (dosł. nad), np.: ḫamse min arbaṭaᶜaš (⁵⁄₁₄), tlāṯe ᶜalā siṭṭaᶜaš (³⁄₁₆).

Spośród ułamków zwykłych w codziennym użyciu występuję właściwie tylko pięć pierwszych ujętych w powyższej tabeli. Ułamki dziesiętne tworzone są za pomocą fraz bi-l-ᶜašra, bi-l-miyye, bi-l-elif (dosł. na dziesięć, na sto, na tysiąc), np. tlāṯe bi-l-ᶜašra (0,3), sitte⏝w ᶜišrīn bi-l-miyye (0,26), ṯn^yēn ū ḫamsmiyye⏝w tisᶜa⏝w sabᶜīn bi-l-elif 2,579. Tak też wyraża się wielkości procentowe, np. sebᶜa⏝w tisᶜīn bi-l-miyye (97%): Bywa, że w takich sytuacjach, podobnie jak w języku polskim, używa się słowa „przecinek” (fāriza), np.: ṣifir fāriza sitte⏝w ᶜišrīn (0,26).

Liczebniki oznaczające wielorakość i mnożność tworzone są identycznie jak w języku literackim według schematu fuᶜālī (dla rodz. żeńskiego fuᶜāliyya), np.: ṯunāᵓī (podwójny, dwojaki, duet), ṯulāṯī (potrójny, trojaki, trio), rubāᶜī (poczwórny, czworaki, kwartet, czterowiersz) itd.