tryb rozkazujący

Tworzony jest przez odcięcie prefiksu czasu teraźniejszego oraz sufiksu -n w rodzaju żeńskim liczby pojedynczej i rodzaju męskim liczby mnogiej.


	Liczba pojedyncza			Liczba mnoga
2 os. r.m.	iktib	iṭlaᶜ	uṭbuḫ	kitbū	ṭilᶜū	ṭubḫū
2 os. r.ż.	kitbī	ṭilᶜī	ṭubḫī	kitben	ṭilᶜen	ṭubḫen

b) Pozostałe tematy podstawowe na przykładzie czasowników: ekel / yākul – jeść, wugaf / yōgaf – stanąć, zatrzymać się, degg / yidugg – stukać, gāl / yigūl – powiedzieć, ǧāb / yiǧīb – przynieść, nām / yinām – spać, nisā / yinsā – zapomnieć, ḥičā / yiḥčī – mówić, opowiadać.


	Liczba pojedyncza								Liczba mnoga
2 os. r.m.	ukul, kul	ōgaf	dugg	gūl	ǧīb	nām	insā	iḥčī	uklū, kulū	ōgfū	duggū	gūlū	ǧībū	nāmū	insū	iḥčū
2 os. r.ż.	uklī, kulī	ōgfī	duggī	gūlī	ǧībī	nāmī	insī	iḥčī	uklen, kulen	ōgfen	duggen	gūlen	ǧīben	nāmen	insen	iḥčen

Tryb rozkazujący dla czasownika iǧā / yiǧī to, podobnie jak w języku literackim, taᶜāl, taᶜālī, taᶜālū, taᶜālen.

Jeśli odcięcie prefiksu może spowodować powstanie zbitki dwu spółgłosek rdzennych w nagłosie wyrazu, wówczas miejsce prefiksu zajmuje samogłoska, której rolą jest zniwelowanie takiej zbitki (np.: tuṭbuḫ → ṭbuḫ → uṭbuḫ lub tiḥčīn → ḥčī → iḥčī).


	Liczba pojedyncza							Liczba mnoga
	II	III	V	VI	VII	VIII	X	II	III	V	VI	VII	VIII	X
2 os. r.m.	beddil	sāᶜid	tkassar	tsābiq	nhizim	štuġul	staḫdim	bedlū	sāᶜdū	tkasrū	tsābqū	nhizmū	štuġlū	staḫdimū
2 os. r.ż.	bedlī	sāᶜdī	tkesrī	tsābqī	nhezmī	štuġlī	staḫdimī	bedlen	sāfren	tkasren	tsābqen	nhizmen	štuġlen	staḫdimen

b) Pozostałe tematy derywowane – na przykładzie czasowników z tabeli 56:


	Liczba pojedyncza					Liczba mnoga
	II	V	VII	VIII	X	II	V	VII	VIII	X
2 os. r.m.	sawwī	tġaddā	nhān	ḫtār	stefīd	sawwū	tġaddū	nhānū	ḫtārū	stefīdū
2 os. r.ż.	sawwī	tġaddī	nhānī	ḫtārī	stefīdī	sawwen	tġadden	nhānen	ḫtāren	stefīden