W arabskim języku literackim występują cztery rodzaje sylab:
Jak widać, żadna sylaba, a tym samym żaden wyraz, nie rozpoczyna się od samogłoski, choć często może się tak wydawać. Pamiętać bowiem należy, że w wyrazach takich jak np. ᵓaḫ (أخ) czy ᵓuḫt (أخت) pierwszą głoską jest hamza, czyli zwarcie krtaniowe, które jest spółgłoską.
Akcent pada z reguły na sylabę przedostatnią, o ile jest ona długa (CV̄ lub CVC), jak np.: ᵓarādat lub katabna. W przeciwnym razie akcentowana jest zgłoska trzecia od końca niezależnie od jej długości, jak np.: ᵓarsalat lub katabat.
W egipskiej wymowie istnieje jednak tendencja do konsekwentnego akcentowania sylaby przedostatniej, nawet jeśli jest ona krótka. Tak więc zamiast np. madrasa akcentuje się madrasa.
Na ostatnią sylabę akcent pada wyłącznie w pozycji pauzalnej, czyli wtedy, gdy dany wyraz wymawiany jest z pominięciem niektórych końcówek gramatycznych (co w mówionej wersji arabszczyzny literackiej jest powszechne) i tylko wtedy, gdy jest to sylaba ponaddługa (CV̄C), np. kitāb.
