1. Pytania ogólne – wprowadzane są przez jedną z dwu partykuł: pisaną łącznie أَ (ᵓa) oraz pisaną rozłącznie هَلْ (hel), które odpowiadają polskiemu pytajnikowi czy, np.:

أَفاطِمةُ مُدَرِّسةٌ

Czy Fatima jest nauczycilką?

هَلْ أَنْتِ سَعيدةٌ؟

Czy jesteś szczęśliwa?

أَزُرْتُمْ والِدَيْكُمْ أَمْسِ؟

Czy odwiedziliście wczoraj waszych rodziców?

هل غادَرَتْ مَرْيَمُ البِلادَ؟

Czy Maria wyjechała z kraju?

W pytaniach ogólnych zawierających przeczenie używa się tylko partykuły أ (ᵓa), np.:

ألستَ مُهَنْدِساً؟

Czy nie jesteś inżynierem?

أَلَمْ تُسافِرْ أُخْتُكِ إلى المَغْرِبِ؟

Czy twoja siostra nie wyjechała do Maroka?

أَلا يُريدونَ الذَهابَ مَعَنا إلى المَسْرَحِ؟

Czy nie chcą iść z nami do teatru?

أَلَنْ تَدْرُسي الفَلْسَفةَ؟

Czy nie będziesz studiowała filozofii?

Na tak postawione pytania odpowiadamy:

• twierdząco za pomocą partykuły نَعَمْ (naᶜam), np.:

(نَعَمْ (لَسْتُ مُهَنْدِساً

Tak (nie jestem inżynierem).

(نَعَمْ (لَمْ تُسافِرْ

Tak (nie wyjechała).

(نَعَمْ (لا يُريدونَ

Tak (nie chcą).

(نَعَمْ (لَنْ أَدْرُسَ الفَلْسَفةَ

Tak (nie będę studiowała filozofii).

• przecząco za pomocą partykuły بَلى (balā), np.:

(بَلى (أنا مُهَنْدِسٌ

Nie (jestem inżynierem).

(بَلا (سافَرَتْ

Nie (wyjechała).

(بَلا (يُريدونَ

Nie (chcą).

(بَلى (سَوْفَ أَدْرُسُ الفَلْسَفةَ

Nie (będę studiowała filozofię).

Partykułę أَ (ᵓa) – i tylko ją – można użyć w pytaniach dających możliwość wyboru, które w języku polskim odpowiadają zdaniom typu „to – czy to”, np.:

أَمَشْغولٌ أَنْتَ الآنَ أَمْ عِنْدَكَ وَقْتٌ؟

Jesteś teraz zajęty, czy masz czas?

أَتَشْرَبينَ القَهْوةَ أَم الشايَ؟

Pijesz kawę czy herbatę?

Należy przy tym pamiętać, że spójnikiem w tego rodzaju zdaniach pytajnych jest أَمْ (ᵓam) a nie أَوْ (ᵓaw).

2. Pytania szczegółowe – wprowadzane są przez zaimki pytajne:

• ما (mā), ماذا (māḏā) – co? Pierwszy używany w zdaniach nominalnych, np.: ما هذا؟ (mā hāḏā – Co to jest?), drugi natomiast w zdaniach z orzeczeniem czasownikowym, np.: ماذا فَعَلْتُمْ؟ (māḏā faᶜaltum – Co zrobiliście?).

• مَنْ (man) – kto?, np.: مَنْ أَنْتَ؟ (man anta – Kim jesteś?), مَنْ زارَكَ؟ (man zāra-ka – Kto cię odwiedził?).

• كَيْفَ (kayfa) – jak?, np.: كَيْفَ صِحَّتُكُمْ (kayfa ṣiḥḥatu-kum – Jak wasze zdrowie?), كَيْفَ أَصِلُ إلى وَسَطِ المَدينةِ؟ (kayfa ᵓaṣilu ᵓilā wasaṭi l-madīna^ti – Jak dotrę do centrum miasta?).

• مَتى (matā) – kiedy?, np.: مَتى سَتَرْجَعينَ؟ (matā sa-tarǧaᶜīn^a - Kiedy wrócisz?)

• أَيْنَ (ᵓayna) – gdzie?, np.: أَيْنَ أَنْتَ ساكِنٌ؟ (ᵓayna ᵓanta sākin^un – Gdzie mieszkasz?

• كَمْ (kam) – ile? W odniesieniu do rzeczowników policzalnych wymaga biernika liczby pojedynczej, np.: كَمْ كِتاباً؟ (kam kitāban – ile książek), كَمْ رَجُلاً؟ (kam raǧulan – ilu mężczyzna), كَمْ طالِبةً؟ (kam ṭāliba^tan – ile studentek).
  Dla niepoliczalnych konieczne jest dodatkowo użycie przyimka مِنْ (min), np.: كَمْ مِنَ السُكَّرِ (kam min^a s-sukkarⁱ – Ile cukru?), كَمْ مِنَ الماءِ؟ (kam min^a l-māᵓⁱ – ile wody), كَمْ مِنَ النُقودِ (kam min^a n-nuqūdⁱ – Ile pieniędzy?), كَمْ مِنَ الناسِ؟ (kam min^a n-nāsⁱ – Ilu ludzi?).
  Pytając o cenę (po ile? za ile?) użyjemy wyrażenia بِكَمْ (bi-kam), np.: بِكَمِ التُفّاحُ؟ (bi-kam t-tuffāḥ^u – Po ile są jabłka?), بِكَمْ ديناراً بِعْتَ سَيّارَتَكَ؟ (bi-kam dīnāran biᶜta sayyārata-k^a – Za ile dinarów sprzedałeś swoje auto?).
  Pytanie o godzinę: كَمِ الساعةُ؟ (kamⁱ s-sāᶜa^tu – Która jest godzina?), w odróżnieniu od كَمْ ساعةً؟ (kam sᶜa^tan – Ile godzin?)

• أَيٌّ (ᵓayy^un) – który? jaki? (z rzeczownikami rodzaju żeńskiego możliwe choć niekonieczne użycie formy (ᵓayyat^un), np.: أَيُّ رَقْمٍ هذا؟ (ᵓayy^u raqmⁱⁿ hāḏā – Jaki to numer?), أَيَّ / أَيَّةَ مَدينةٍ زُرْتُمْ؟ (ᵓayy^a / ᵓayyat^a madina^tin zurtum – Które miasto zwiedziliście?), a także z przyimkami, np. بِأَيِّ (bi-ᵓayyⁱ – którym, jakim), مَعَ أَيِّ (maᶜa ᵓayyⁱ – z którym), إلى أَيِّ (ᵓila ᵓayyⁱ – do którego) itd.