1. Liczebniki główne

Liczebniki od 3 do 10 przyjmują formę żeńską, jeśli wyliczany rzeczownik jest rodzaju męskiego oraz męską, jeśli wyliczany rzeczownik jest rodzaju żeńskiego. Wyliczany rzeczownik występuje natomiast w liczbie mnogiej i dodatkowo w dopełniaczu. Ponadto, podobnie jak w konstrukcji przydawki dopełniaczowej, końcówka rodzaju żeńskiego w liczebniku powinna być w wymowie zachowana. Końcówka dopełniacza wyliczanego rzeczownika nie odgrywa istotnej roli i przeważnie nie jest zaznaczana ani w piśmie ani w mowie. Stąd np.: أَرْبَعةُ كِلابٍ (ᵓarbaᶜat^u kilābⁱⁿ – cztery psy, عَشْرُ نِساءٍ (ᶜašr^u nisāᵓⁱⁿ – dziesięć kobiet, خَمْسُ مَدارِسَ (ḫams^u madāris^a – pięć szkół) czy ثَلاثُ مُدَرِّساتٍ (ṯalāṯ^u mudarrisātⁱⁿ – trzy nauczycielki). Wyjątkiem są rzeczowniki rodzaju męskiego tworzące regularną liczbę mnogą (tzw. zdrową), w których dopełniacz zaznaczany jest zarówno w piśmie, jak i w mowie, np. ثَلاثةُ مُدَرِّسينَ (ṯalāṯat^u mudarrisīn^a – trzech nauczycieli).

Liczebniki od 11 do 19 generalnie nie odmieniają się przez przypadki za wyjątkiem 12, który zarówno w bierniku jak i dopełniaczu przyjmuje formę اِثْنَيْ عَشَرَ (iṯnay ᶜašar^a) dla rodzaju męskiego oraz اِثْنَتَيْ عَشْرَةَ (iṯnatay ašra^ta) dla rodzaju żeńskiego. Formy żeńskie dla 11 i 12 to odpowiednio: اِحْدى عَشْرَةَ (iḥdā ᶜašra^ta) i اِثْنَتا عَشْرَة (iṯnatā ᶜašra^ta).

Z kolei dziesiątki, niezależnie od rodzaju gramatycznego wyliczanego rzeczownika, mają końcówkę identyczną jak rzeczowniki i przymiotniki tzw. liczby mnogiej zdrowej rodzaju męskiego, tj -ūn^a. Tak samo odmieniają się również przez przypadki, przyjmując zarówno w bierniku jak i w dopełniaczu końcówkę -īn^a, np.: عِشْرينَ (ᶜišrīn^a), خَمْسينَ (ḫamsīn^a), ثَمانينَ (ṯamānīn^a).

W przedziale 13-19 liczebnik dziesięć zgadza się co do rodzaju gramatycznego z rzeczownikiem wyliczanym. Jedności natomiast – analogicznie jak w grupie 3-10 – przyjmują rodzaj przeciwny. To samo dotyczy jedności w liczebnikach złożonych od 20 do 99, za wyjątkiem 21 i 22.

Ponadto liczebniki zakresu 11-99 rządzą biernikiem (który nie zawsze sygnalizowany jest w piśmie, a w mowie ulega często neutralizacji) oraz wymagają, by rzeczownik wyliczany miał formę liczby pojedynczej. Ilustrują to następujące przykłady: أَحَدَ عَشَرَ قَلَماً (ᵓaḥada ᶜašar^a qalam^an - 11 ołówków), اِثْننا عَشْرَةَ وَرَقةً (iṯna^tā ᶜašra^ta waraqa^tan – 12 kartek), سِتَّةٌ وخَمْسونَ رَجُلاً (sitta^tun wa-ḫamsūn^a raǧul^an – 56 mężczyzn), أَرْبَعٌ وَعِشْرونَ ساعةً (ᵓarbaᶜ^un wa-ᶜišrūn^a sāᶜa^tan – 24 godziny).

Tysiące w liczebnikach złożonych zachowują się tak jak każdy rzeczownik, np.: عَشْرةُ آلافٍ (ᶜašrat^u ᵓālāfⁱⁿ), عِشْرونَ أَلْفاً (ᶜišrūn^a ᵓalf^an), مِئةُ أَلْفٍ (miᵓat^u ᵓalfⁱⁿ) więcej.

2. Liczebniki porządkowe

Liczebniki porządkowe od 2 do 19 tworzą rodzaj żeński w sposób regularny, np.: ثانِيةٌ (ṯāniya^tun) رابِعةٌ (rābiᶜa^tun), خامِسةٌ (ḫāmisa^tun), عاشِرةٌ (ᶜāšira^tun). W przedziale od 11 do 19 nie odmieniają się jednak przez przypadki, np.: حادِيةَ عَشْرةَ (ḥādiya^ta ᶜašra^ta), ثانِيةَ عَشْرةَ (ṯāniya^ta ᶜašra^ta), خامِسةَ عَشْرةَ (ḫāmisa^ta ᶜašra^ta), تاسِعةَ عَشْرةَ (tāsiᶜa^ta ᶜašra^ta).

Co do zasady podobnie jak przymiotniki występują po wyliczanym rzeczowniku i podobnie jak przymiotniki zgadzają się z nim pod względem rodzaju, przypadka i określoności, np.: الفَصْلُ الثاني (al-faṣl^u ṯ-ṯānī – w drugim kwartale), الدَرَجةُ الخامِسةُ (ad-daraǧa^tu l-ḫāmisa^tu – piąty stopień), الشَهْرُ الحادِيَ عَشَرَ (aš-šahru l-ḥādiy^a ᶜašar^a), السَنَةُ الخامِسةَ عَشْرةَ (as-sana^tu l-ḫāmisa^ta ᶜašra^ta – piętnasty rok), القَرْنُ العِشْرونَ (al-qarn^u l-ᶜišrūn^a – dwudziesty wiek). więcej