Rzeczownik arabski odmienia się przez przypadki (mianownik, biernik i dopełniacz), rodzaje (męski i żeński) oraz liczby (pojedynczą, podwójną i mnogą). Może też być nieokreślony lub określony. Zarówno końcówki fleksyjne jak i końcówka nieokreśloności są w dużej mierze pomijane tak w mowie, jak i w piśmie.

Pod względem formy dzielą się na proste, jak np. raᵓs – głowa, bayt – dom czy raǧul – mężczyzna, oraz derywowane, tj. rozbudowane za pomocą odpowiednich afiksów i modyfikacji układu samogłosek. Do tych drugich zaliczają się m.in. rzeczowniki odsłowne tworzone od tematów czasownikowych. Pełnią one często rolę podobną do roli bezokolicznika w języku polskim.