W języku arabskim rzeczownik występujący po przyimku jest zawsze w dopełniaczu. Pod względem zapisu można rozróżnić:

a) przyimki pisane łącznie:

بـِ (bi) – nadaje znaczenia takie, jak miejscownik i narzędnik w języku polskim, np.: ﺑﺎلقاهِرةِ (bi-l-Qahira^ti – w Kairze), ﺑﺎلأَمْسِ (bi-l-ᵓamsⁱ – wczoraj), ﺑﺎلقِطارِ (bi-l-qiṭārⁱ – pociągiem), ﺑﺎلمِطْرَقةِ (bi-l-miṭraqa^ti – młotkiem), ﺑﺴُﺮْعةٍ (bi-surᶜa^tin – szybko).

لـِ (li) – odpowiada polskiemu dla. W połączeniu z zaimkami sufigowanymi (za wyjątkiem 1 os. l.p.) wymawiane jak la, np. la-hu (dla niego), la-hā (dla niej), la-hum (dla nich). Nadaje też znaczenie przynależności, jak np. الدَرّاجةُ لَنا (ad-darrāǧa^tu la-nā – [ten] rower jest nasz) lub صَديقٌ لَهُ ṣadīq^un la-hu (jeden z jego przyjaciół), a także przyczynowości i celowości, np. ﻟﺴبَبٍ (li-sababⁱⁿ – z jakiegoś powodu), ﻟﻔتْرةٍ (li-fatra^tin – na jakiś okres czasu).

كـَ (ka) – jak, jako, np.: ﻛﺎلصاعِقةِ (ka-ṣ-ṣāᶜiqatⁱ – jak błyskawica), ﻛوَزيرٍ (ka-wazīrⁱⁿ – jako minister), ﻛﺎلعادةِ ka-l-ᶜāda^ti – jak w ich zwyczaju).

b) przyimki pisane rozłącznie:

إلى (ᵓilā) – do, np. إلى السينَما (ᵓilā s-sīnamā – do kina).

عَلى (ᶜalā) – na, ponad, np.: عَلى الطاوِلةِ (ᶜalā ṭ-ṭāwilatⁱ – na stole), عَلى رَأْسِهِ (ᶜalā raᵓsi-hi – na jego głowie), عَلى حِسابِها (ᶜalā ḥisābi-hā – na jej rachunek). Przyimek ten modyfikuje też znaczenia wielu czasowników.

في (fī) – w, o, np.: في القاهِرةِ (fī l-Qāhira^ti – w Kairze), في الساعةِ الخامِسةِ (fī s-sāᶜa^ti l-ḫāmisa^ti – o godz. piątej), كِتابٌ في الصِحّةِ (kitāb^un fī ṣ-ṣiḥḥa^ti – książka o zdrowiu).

مِنْ (min) – od, z, np.: مِنْ دِمَشْقَ (min Dimašq^a – z Damaszku), مِنْ أُمِّهِ (min ᵓummi-hi – od jego matki), مِنْ حَديدٍ (min ḥadīdⁱⁿ – z żelaza), مِنْ جَديدٍ (min ǧadīdⁱⁿ – od nowa, na nowo).

عَنْ (ᶜan) – o, od, np.: حِكايةٌ عَنِ سِنْدِبادَ (ḥikāya^tun ᶜan Sindibad^a – opowieść o Sindbadzie), بَعيداً عَنْ (baᶜīdan ᶜan – daleko od).

حَتّى (ḥattā) – aż, aż do, np.: حَتّى المَساءِ (ḥattā l-masāᵓⁱ – aż do wieczora), حَتّى السَماءِ (ḥattā s-samāᵓⁱ – aż do nieba).

مُنْذُ، مُذْ (munḏu, muḏ) – od [jakiegoś czasu], np.: مُنْذُ يَوْمَيْنِ (munḏu yawmaynⁱ – od dwóch dni), مُنْذُ وِلادَتِها (munḏu wilādati-hā – od jej urodzenia). więcej

لَدى (ladā) – u, przy, np.: لَدى البابِ (ladā l-bābⁱ – u drzwi), مَنْدوبٌ لَدى اليونَسْكو (mandūb^un ladā l-yūneskū – przedstawiciel przy UNESCO). Nadaje również znaczenie posiadania lub dysponowania czymś np.: لَدَﻳْﻪِ نُقودٌ (laday-hi nuqud^un – ma pieniądze).

مَعَ (maᶜa) – z, razem z, np.: مَعَ صَديقَتِها (maᶜa ṣadīqati-hā – z jej przyjaciółką), مَعَ الوَقْتِ (maᶜa l-waqtⁱ – z czasem).

عِنْدَ (ᶜinda) – u, przy, w razie, np.: عِنْدَ والِدَيْهِ (ᶜinda wāliday-hi – u jego rodziców), عِنْدَ الطاوِلةِ (ᶜinda ṭ-ṭāwilatⁱ – przy stole), عِنْدَ الحاجةِ (ᶜinda l-ḥāǧa^ti – w razie potrzeby). Nadaje też znaczenie przynależności lub posiadania, jak np.: عِنْدَها سَيّارةٌ (ᶜinda-hā sayyāra^tun – ona ma samochód).

فَوْقَ (fawqa) – nad, ponad, na, np.: فَوْقَ الصِفْرِ (fawqa ṣ-ṣifr – powyżej zera), فَوْقَ الشَجَرةِ (fawqa š-šaǧara^ti – na drzewie).

تَحْتَ (taḥta) – pod, poniżej, np.: تَحْتَ الطاوِلةِ (taḥta ṭ-ṭāwilatⁱ – pod stołem), تَحْتَ الصِفْرِ (taḥta ṣ-ṣifrⁱ – poniżej zera).

أَمامَ (ᵓamāma) – przed (dot. miejsca), np.: أمامَ الكَنيسةِ (ᵓamāma l-kanīsa^ti – przed kościołem).

خَلْفَ (ḫalfa) – za, poza, np.: خَلْفَ البَيْتِ (ḫalfa l-baytⁱ – za domem).

وَراءَ (warāᵓa) – synonim خَلْفَ.

قَبْلَ (qabla) – przed (czas), np.: قَبْلَ العيدِ (qabla l-ᶜīdⁱ – przed świętem).

بَيْنَ (bayna) – między, pomiędzy, np.: ﺑِﻴْﻨَﻬُما (bayna-humā – pomiędzy nimi dwoma), بَيْنَ يَوْمٍ ولَيْلةٍ (bayna yawmⁱⁿ wa-layla^tin – między dniem a nocą).

دُونَ (dūna) – bez, poniżej, np.: دونَ شَكٍّ (dūna šakkⁱⁿ – bez wątpienia), دونَ العاشِرةِ (dūna l-ᶜāšira^ti – poniżej dziesiątego roku życia).

حَوْلَ (ḥawla) – o, wokół, naokoło, np.: حَوْلَ البَيْتِ (ḥawla l-baytⁱ – wokół domu), حَوْلَ العالَمِ (ḥawla l-ālamⁱ – naokoło świata), أَفْلامٌ حَوْلَ فِلَسْطينَ (ᵓaflām^un ḥawla Filasṭīn^a – filmy o Palestynie).

نَحْوَ (naḥwa) – w kierunku, w stronę, np.: نَحْوَ الشَرْقِ (naḥwa š-šarqⁱ – w stronę wschodu), نَحْوَها (naḥwa-hā – w jej stronę).

بَعْدَ (baᶜda) – po, np.: بَعْدَ الاِسْتِقْلالِ (baᶜda l-istiqlālⁱ – po wyzwoleniu), بَعْدَهُمْ (baᶜda-hum – po nich).

وَسْطَ (wasṭa) – pośrodku, w środku, w centrum, np.: وَسْطَ العاصِمةِ (wasṭa l-ᶜāṣimatⁱ – w centrum stolicy), وَسْطَ الناسِ (wasṭa n-nāsⁱ – pośród ludzi).