Jak sama nazwa wskazuje, polega na „obcięciu”, czyli redukcji końcówki koniugacyjnej. W porównaniu z trybem łączącym redukcja ta dotyczy tylko tych form osobowych, w których sufiksem koniugacyjnym jest samogłoska. Ponieważ jednak samogłoska ta jest w mowie z reguły pomijana, to w grupie tzw. czasowników „zdrowych” różnica formalna między tymi trybami praktycznie zaciera się, co ilustruje poniższe zestawienie:
Liczba pojedyncza | Liczba podwójna | Liczba mnoga | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
3 os. r.m. | يَكْتُبْ | yaktub | يَكْتُبا | yaktubā | يَكْتُبُوا | yaktubū |
3 os. r.ż. | تَكْتُبْ | taktub | تَكْتُبا | taktubā | يَكْتُبْنَ | yaktubna |
2 os. r.m. | تَكْتُبْ | taktub | تَكْتُبُوا | taktubū | ||
2 os. r.ż. | تَكْتُبِي | taktubī | تَكْتُبْنَ | taktubna | ||
1 os. | أَكْتُبْ | ᵓaktub | نَكْتُبْ | naktub | نَكْتُبْ | naktub |
W czasownikach, w których drugą lub trzecią spółgłoską rdzenną jest w (و) lub y (ي) tryb ścięty pociąga za sobą dodatkowo skrócenie długiej samogłoski tematycznej w niektórych formach koniugacyjnych, np.:
Liczba pojedyncza | Liczba podwójna | Liczba mnoga | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
3 os. r.m. |
يَقُلْ يَنْسَ |
yaqul yansa |
يَقولا يَنْسَيا |
yaqūlā yansayā |
يَقولوا يَنْسَوْا |
yaqūlū yansaw |
3 os. r.ż. |
تَقُلْ تَنْسَ |
taqul tansa |
تَقولا تَنْسَيا |
taqūlā tansayā |
يَقُلْنَ يَنْسَيْنَ |
yaqulna yansayna |
2 os. r.ż. |
تَقُلْ تَنْسَ |
taqul tansa |
تَقولوا تَنْسَوْا |
taqūlū tansaw |
||
2 os. r.ż. |
تَقولي تَنْسَيْ |
taqūlī tansay |
تَقُلْنَ تَنْسَيْنَ |
taqulna tansayna |
||
1 os. |
أَقُلْ أَنْسَ |
ᵓaqul ᵓansa |
نَقُلْ نَنْسَ |
naqul nansa |
نَقُلْ نَنْسَ |
naqul nansa |
Zmiany te dotyczą też tematów derywowanych, stąd np.: يُرِدْ (yurid), تَخْتَرْ (taḫtar), تَنْحَزْ (tanḥaz), تَسْتَطِعْ (tastaṭiᶜ), تُغَنِّ (tuġanni) يُنادِ (yunādi), تُعْطِ (tuᶜṭi), نَنْحَنِ (nanḥani), يَرْتَدِ (yartadi), تَسْتَرْخِ (tastarḫi). Odnosi się to również do form strony biernej. Należy przy tym zwrócić uwagę na to, że skrócenie samogłoski w środku wyrazu powoduje przesunięcie akcentu.