Oprócz liczby pojedynczej język arabski rozróżnia liczbę podwójną i mnogą.

Liczba podwójna

Jak sama nazwa wskazuje, stosowana jest zawsze wtedy, gdy mamy do czynienia z dwiema rzeczami, osobami lub zjawiskami. Jej formalnym wyznacznikiem jest końcówka -ānⁱ (ـانِ), jak w poniższych przykładach:

بَيْتانِ (baytānⁱ) – dwa domy,

رَجُلانِ (raǧulānⁱ) – dwaj mężczyźni,

تِلْميذانِ (tilmīḏānⁱ) – dwaj uczniowie

مَدْرَسَتانِ (madrasatānⁱ) – dwie szkoły,

يَدانِ (yadānⁱ) – dwie ręce,

حَياتانِ (ḥayatānⁱ) – dwa życia. więcej

Liczba mnoga

Istnieją dwa typy liczby mnogiej:

1. Regularna zwana zdrową, tworzona za pomocą odpowiednich afiksów:

a) dla rodzaju męskiego to końcówka -ūn^a, która poza kilkoma wyjątkami stosowana jest wyłącznie z rzeczownikami osobowymi. np.: مُدَقِّسونَ (mudarrisūn^a – nauczyciele), مُراسِلونَ (murāsilūn^a – korespondenci).więcej

b) dla rodzaju żeńskiego – infiks -āt stosowany zarówno z rzeczownikami osobowymi jak i nieosobowymi, jak np.: مُدَرِّساتٌ (mudarrisāt^un – nauczycielki), مَكْتَباتٌ (maktabāt^un – biblioteki).

2. Nieregularna zwana łamaną, tworzona przez modyfikację tematu wyrazu, polegającą przeważnie na zamianie samogłosek. Istnieje kilkadziesiąt jej schematów. Niektóre rzeczowniki mają dwie lub więcej form liczby mnogiej. Oto najczęściej występujące schematy:

كِتابٌ (kitāb^un) – książka → كُتُبٌ (kutub^un)

بَيْتٌ (bayt) – dom → بُيوتٌ (buyūt^un)

دَوْلةٌ (dawla^tun) – państwo → دُوَلٌ (duwal^un)

مَدينةٌ (madīna^tun) – miasto → مُدُنٌ (mudun^un)

حَديقةٌ (ḥadīqa^tun) – ogród → حَدائِقُ (ḥadāᵓiq^u)

مَدْرَسةٌ (madrasa^tun) – szkoła → مَدارِسُ (madāris^u)

رَجُلٌ (raǧul^un) – mężczyzna → رِجالٌ (riǧāl^un)

تِلْميدٌ (tilmīḏ^un) – uczeń → تَلاميذُ (talāmīḏ^u), تَلامِذةٌ (talāmiḏa^tun)

رِجْلٌ (riǧl^un) – noga → أَرْجُلٌ (ᵓarǧul^un)

سِنٌّ (sinn^un) – ząb → أَسْنانٌ (ᵓasnān^un)

دارٌ (dār^un) – dom → دورٌ (dūr^un)

عَيْنٌ (ᶜayn^un) – oko → عُيونٌ (ᶜuyūn^un)

نَفْسٌ (nafs^un) – dusza → نُفوسٌ (nufūs^un), أَنْفُسٌ (ᵓanfus^un)

حَرْبٌ (ḥarb^un) – wojna → حُروبٌ (ḥurūb^un)

سوقٌ (sūq^un) – rynek → أَسْواقٌ (ᵓaswāq^un)

سَبيلٌ (sabīl^un) – ścieżka → سُبُل (subul^un)

طَريقٌ (ṭarīq^un) – droga → طُرُقٌ (ṭuruq^un)

نارٌ (nār^un) – ogień → ٌنيران (nīrān^un)

خَمْرٌ (ḫamr^un) – wino → خُمورٌ (ḫumūr^un)

بِئْرٌ (biᵓr^un) – studnia → آبارٌ (ᵓābār^un)

فيلٌ (fīl^un) – słoń → فِيَلةٌ (fiyala^tun)

دُبٌّ (dubb^un) – niedźwiedź → دَبَبةٌ (dababa^tun)

عَجوزٌ (ᶜaǧūz^un) – stara kobieta → عَجائزُ (ᶜaǧāᵓiz^u)

عَروسٌ (ᶜarūs^un) – panna młoda → عَرائسُ (ᶜarāᵓis^u)

حامِلٌ (ḥāmil^un) – kobieta brzemienna → حَوامِلُ (ḥawāmil^u)

طالِبٌ (ṭālib^un) – student → طُلّابٌ (ṭullāb^un), طَلَبةٌ (ṭalaba^tun)

تاجِرٌ (tāǧir^un) – kupiec → تُجّارٌ (tuǧǧār^un)

جَبَلٌ (ǧabal^un) – góra → جِبالٌ (ǧibāl^un)

قِطْعةٌ (qiṭᶜa^tun) – kawałek → قِطَعٌ (qiṭaᶜ^un)

رَسولٌ (rasūl^un) – posłaniec → رُسُلٌ (rusul^un)

صورةٌ (ṣūra^tun) – obraz → صُوَرٌ (ṣuwar^un)

بَحْرٌ (baḥr^un) – morze → بِحارٌ (biḥār^un), أَبْحُرٌ (ᵓabḥur^un), بُحورٌ (buḥūr^un)

كَوْكَبٌ (kawkab^un) – gwiazda → كَواكِبُ (kawākib^u)

ثَعْلَبٌ (ṯaᶜlab) – lis → ثَعالِبُ (ṯaᶜālib^u)

كَلْبٌ (kalb^un) – pies → كِلابٌ (kilāb^un)

زاوِيةٌ (zāwiya^tun) – kąt → زَوايا (zawāyā)

هَدِيةٌ (hadīya^tun) – prezent → هَدايا (hadāyā)

جَريحٌ (ǧarīḥ^un) – ranny → جَرْحى (ǧarḥā)

مَريضٌ (marīḍ^un) – chory → مَرْضى (marḍā)

أَميرٌ (ᵓamīr^un) – książę → أُمَراءُ (ᵓumarāᵓ^u)

وَزيرٌ (wazīr^un) – minister → وُزَراءُ (wuzarā^u)

صَديقٌ (ṣadīq^un) – przyjaciel → أَصْدِقاءُ (ᵓaṣdiqāᵓ^u)

قَريبٌ (qarīb^un) – krewny → أَقْرِباءُ (ᵓaqribāᵓ^u), أَقارِبُ (ᵓaqārib^u)

اِبْنٌ (ibn^un) – syn → أَبْناءُ (ᵓabnāᵓ^u)

راهِبٌ (rāhib^un) – mnich → رُهْبانٌ (ruhbān^un)

شابٌّ (šābb^un) – młody człowiek → شُبّانٌ (šubbān^un)

صَبِيٌّ (ṣabiyy^un) – chłopiec → صُبْيانٌ (ṣubyān^un)

رِسالةٌ (risāla^tun) – list → رَسائلُ (rasāᵓil^u)

جَريدةٌ (ǧarīda^tun) – gazeta → جَرائدُ (ǧarāᵓid^u)

فائدةٌ (fāᵓida^tun) – zysk → فَوائدُ (fawāᵓid^u)

سُؤالٌ (suᵓāl^un) – pytanie → أَسْئلةٌ (ᵓasᵓila^tun)

جَناحٌ (ǧanāḥ^un) – skrzydło → أَجْنِحةٌ (ᵓaǧniḥa^tun)

قَدَمٌ (qadam^un) – stopa → أَقْدامٌ (ᵓaqdām^un)

ذِراعٌ (ḏirāᶜ^un) – ramię → أَذْرُعٌ (ᵓaḏruᶜ^un)

كاتِبٌ (kātib^un) – pisarz → كُتّابٌ (kuttāb^un)

عَدُوٌّ (ᶜaduww^un) – wróg → أَعْداءٌ (ᵓaᶜdāᵓ^un)

عَبْدٌ (ᶜabd^un) – niewolnik → عَبيدٌ (ᶜabīd^un)

Mimo pewnych powtarzalnych zbieżności, brak jest ścisłych reguł jednoznacznie przyporządkowujących dane rzeczowniki konkretnym schematom. Stąd konieczność zapamiętywania formy liczby mnogiej każdego nowo poznanego słówka, w czym pomaga oczywiście słownik.

Pewna wąska grupa rzeczowników tworzy liczbę mnogą w oparciu o odmienne lub nieco zmodyfikowane rdzenie, jak np.:

إنْسانٌ (ᵓinsān^un) – człowiek →ناسٌ(nās^un), أُناسٌ (ᵓunās^un)

مَرْأةٌ (marᵓa^tun) – kobieta → نِساءٌ (nisāᵓ^un), نِسْوةٌ (niswa^tun), نِسْوانٌ (niswān^un)

فَمٌ (fam^un) – usta → أَفْواهٌ (ᵓafwāh^un)

ماءٌ (māᵓ^un) – woda → مِياهٌ (miyāh^un)

شَفةٌ (šafa^tun) – warga → شِفاهٌ (šifāh^un)

أُمٌّ (ᵓumm^un) – matka → أُمَّهاتٌ (ᵓummahāt^un)